28 juli 2007 – Examen doen (dag 28)

Vandaag werden we met gemengde gevoelens wakker. We waren een beetje nerveus omdat we examen moeten doen, we keken uit naar onze laatste duik en we baalden ervan dat we het eiland moeten verlaten.

Tijdens het ontbijt geen koffie. Ik had eerder al gemerkt dat ik dan een zuuroprisping krijg onder water. Samen nog even geoefend met de RDP. Ik had inmiddels een Engelse versie van het studieboek en de RDP, omdat Yan het andere Nederlandse boek nodig had voor de nieuwe mensen. Net zo gemakkelijk hoor, omdat Yan en wij ook alleen maar Engelse termen gebruiken. Af en toe wat Fins er tussendoor, omdat Yan eigenlijk uit Finland komt.

Na het ontbijt zetten we voor de laatste keer onze BCD in elkaar, om elkaar vervolgens te checken en daarna in het water te gaan. We moisten eerst navigeren met het kompas op de oppervlakte. Ik begon en Jasper nam het van me over: het ging vlotjes. Na de afdaling zette Jasper het navigeren onder water voort, waarna ik dat van hem overnam. De rest van de duik was relaxed. We hadden alle tijd om rustig rond te kijken naar de prachtige vissen en koralen. We hebben ook nog enkele zeesterren gezien. Aan het einde van de duik moesten we nog een gecontroleerde noodopstijging maken (rustig naar boven zwemmen, 9 meter, met een enkele rustige uitademing). Jasper deed dit twee keer, dus terwijl zij (Yan en Jasper) aan de oppervlakte waren was ik alleen beneden. Balancerend op de toppen van mijn vliezen kon ik rustig rondkijken. Het is zo vreemd om onder water te zijn, het is er rustig, groots en in dit geval prachtig! Ik heb het langzaam uitademen ook geoefend (Yan had als tip gegeven om te denken aan ‘holy night’), daardoor ging de oefening bij ook goed. Aan het einde van de duik kreeg ik een compliment van Yan, omdat ik een goed neutral drijfvermogen (praktisch stilhangen zonder te bewegen, controle met je ademhaling) wist te handhaven op 5 meter diepte. Jasper had goed gezwommen, want hij had meer zuurstof over dan ik. We hadden het goed gedaan! De boot haalde ons op en het was nog een hele klus om mij in de boot te hijsen. Ik heb ere en flink blauwe arm aan overgehouden.

We hadden kort de tijd om ons op te frissen, want we moesten onze ‘final test’ nog maken en we zouden om 12.30 vertrekken richting vaste land. Jasper maakte de A versie en ik de B versie. We zaten allebei aan een apart tafeltje. Het waren in totaal 50 vragen. Bij het nakeken bleek dat we het erg goed hadden gedaan: we hebben ons open water duikbrevet gehaald! Toen voelden we ons even heel erg goed en deden een rondedansje van plezier! Yan feliciteerde ons en zei dat hij het leuk had gehad met ons. Hij zei ook dat mensen zelden zoveel tijd in het water kunnen doorbrengen bij het halen van ons brevet. Yan moest alweer rennen, want de andere cursisten stonden al te wachten. Hij drukte ons op het hart om vooral niet te vertellen hoe fijn we het hadden gehad. Want hoe meer toeristen er zullen komen, hoe meer natuurschoon van en om dit eiland zal veranderen en verdwijnen. En dat begrijpen we. We hopen ook echt dat dit eiland niet, zoals een groot deel van de rest van Thailand zal veranderen in een toeristencircus.

De speedboot vaart ons terug naar Phuket. A bumpy ride, want de golven zijn flink.

Terug in Kata Beach nemen we na het inchecken plaats bij het zwembad. Even afkicken. Zwemmen is vreemd zonder vliezen aan en we merken nu duidelijk dat ons drijfvermogen minder is in zoet water. Nooit gedacht dat ik natuurkunde nog eens op zo’n eenvoudige wijze zou kunnen begrijpen.

Af en toe gaat er nog door ons heen: we hebben ons duikbrevet, wow!